Mien Fohrrad is weg ..

Nüülich hett man mi op de Straat `n Geschicht vertellt, de hett dat aver in sik – mutt ik glieks los warrn:

Nich wiet vun hier, in’n lütt Dörp, harr de Paster sien Huus glieks blangen de Kark an de Dörpstraat. He kunn vun sien Stuvenfinster ut allns fein bekieken, wat passeern dee. Jeden Dag to Koffietiet – all siet Johrn – keem Hein Beckmann op sien oll Fohrrad vörbi un wink em to. Doch hüüt, wat weer denn da? Hein keem doch wohrhaftig to Foot de Straat lang, un winken dee he ok nich. Nee, duulnackt güng he vörbi. Dor stimm doch wat nich!

De Paster suust rut un reep em achterna: „Hein, wo hest Du denn Dien Rad?“ Hein snoof dörch de Nees un meen: „Dat is weg, Herr Paster, eenfach weg!“ „Aver, Hein, in uns Dörp warrt doch nich klaut! Siet Johrn is dor nix wegka-men“, reep de Paster ut. „Dat `s mi eendoon, mien Rad is weg“, gnatter Hein. „Weest wat“, meen dor de Paster „ik heff `n Idee. Sünndag, in de Kark, warr ik mal de tein Gebote dörchspreken. Du settst di ganz vörn an de Kanzel op de eerste Bank. Wenn ik denn bi’t sövente „Du sollst nicht stehlen“ ankamen bün, denn dreihst Du Di üm un kickst all de Lüüd scharp an. Na, un wer denn `n roden Kopp kriggt, denn nimmst Du Di vör, versteihst mi?“ Hein nickköpp. So schull dat maakt warrn, un so wöör dat ok daan. Man blots, dat leep `n beten anners, as de Beiden sik dat dacht harrn.

De Paster weer düchtig in’ne Gang, un as he an dat sövente Geboot keem, dor luur he na Hein dal, aver de ripp un röög sik nich. Keek piel liekut, as wenn he ut Steen weer. De Paster arger sik bannig.

Bi’t Rutgahn stunn de Paster, as jümmers, in de Karkendöör, un geev all sien Lammer de Hand. Toletzt keem ok Hein an de Reeg. De Paster giff em an: „Segg mal, Hein, wat weer mit Di los, hest Du slapen? Worüm hest Du Di bi’t sövente Geboot nich ümdreiht? Dor deit man sik so veel Möög! Dat begriep ik nich.“ „Ooch, Herr Paster“, grien Hein,“dat dee nich mehr nödig. As Se bi’t sößte Geboot „Du sollst nicht ehebrechen“ ankamen weern, dor wüß ik wedder, wo ik dat Rad stahnlaten harr.“